KDO 1 - FC VVC 1 Uitslag: 4 - 6 (1 - 0)

Knotsgekke wedstrijd, die uiteindelijk in een verdiende 4-6 overwinning resulteerde voor VVC. Vooraf was duidelijk dat er voor deze wedstrijd maar één strijdplan kon wezen, en dat was: STRIJD. Van een fatsoenlijk wedstrijdplan kon ook geen sprake zijn, want daarvoor waren de belangen te groot. Voor VVC letterlijk een laatste strohalm om nog in ieder geval kans te maken dirécte degradatie te ontlopen en voor KDO dus omgekeerd: minimaal gelijk spelen om niet samen met AMVJ, directe degradatie te riskeren.

De opstelling was echter niet heel veel anders dan vorige week. Met dien verstande dat Benjahmin weer terug van schorsing op linksbuiten stond, Job op rechts en Félipe als hangende spits. Stef en Marco moesten aanvallend de nodige impulsen verzorgen, terwijl Dylan het verdedigende werk op zich nam. Achterin Remco en Emile centraal - want Naut geblesseerd - en Daniël en Donny op de flanken. Dan heb je een bankie waar je écht heel veel kanten mee op kunt: Jamil, Jesse, Daan, Tom en Ivar, waarbij de laatste al een wedstrijd met de O-23 in de benen had. Maar goed, dat was in de te verwachten slijtageslag zeker geen overbodige luxe.

Aangekomen op het zonovergoten en prachtige complex van KDO in de Kwakel, moesten we de warming-up in tweeën doen, omdat het veld voor de wedstrijd nog even gesproeid werd. De scheidsrechter bleek vertraagd, zodat uiteindelijk een kwartier later – om kwart over twee – werd afgetrapt. Het eerste gevaar kwam van VVC, toen een vrije trap vanaf de zijkant door Emile naast werd gekopt. Ondertussen had de defensie haar handen vol aan de geslepen en sterke centrum spits van KDO. Halverwege was misschien wel de beste kans tot dan toe voor Stef, die net naast schoot na goed doorgaan van Job. Na ruim een half uur was het Félipe die een voorzet van Dylan heel goed naar de grond kopte, maar de Kwakelse keeper had een schitterende reflex in huis en keerde de inzet.

Dan krijg je op de bank al weer die gedachte dat het weer zo’n wedstrijd gaat worden. Ogenschijnlijk het heft in handen en de beste kansen, controlerend spelen en de goal tegen krijgen. Dat is dan ook precies wat er gebeurde op slag van rust. Toen de KDO spits Emile handig als draaischijf gebruikte en de bal panklaar voor een medespeler bracht, die geen moeite had om Neal te verschalken: 1-0 achterstand dus de rust in.

In de rust werd er gehamerd om door te gaan zoals we bezig waren en met de wind een beetje mee, te schieten op de goal. Ook werd Jamil gebracht voor Job. Dat resulteerde al gelijk in het nodige gevaar . De KDO verdediging bleek onder druk kwetsbaar en Jamil was de eerste die daarvan profiteerde. Met een lobje bekroonde hij zijn invalbeurt al na 3 minuten met de gelijkmaker. Twee minuten later werd Jamil opnieuw goed gelanceerd op rechts en zijn voorzet werd koelbloedig door Félipe onder de keeper door geschoven, zodat de rollen waren omgedraaid binnen 5 minuten.

En het werd nóg gekker: Eerst profiteerde Jamil van geknoei in de KDO defensie en even later scoorde Emile uit een corner met de knie de 1-4. Dus binnen een tijdsbestek van 12 minuten na rust was de wedstrijd volledig gekanteld en ook Job kon dus zijn ogen niet geloven, toen die na het douchen weer terug  op de bank kwam!

Jammer genoeg besloten we het zelf hierna weer spannend te maken en lieten KDO weer hoop krijgen. Tijd om te wisselen dus en de moegestreden Stef werd vervangen door Jesse, om meer controle op de wedstrijd te krijgen. Dat lukte aardig, want een ingooi van Donny op Ben, waar Donny heel goed coachte en “doorlopen” riep, wat dat ook precies wat Ben deed en met een verdekt schot in de korte hoek, de keeper kansloos liet en was de marge weer drie doelpunten.

Toch scoort KDO weer de 3-5, mede door de dynamische rechtsbuiten die bij een 1-4 stand was ingebracht en waar Donny meer dan zijn handen vol aan had. Félipe strand nog een keer op de keeper. Daan en Tom komen de leeg gespeelde Ben en Dylan vervangen, maar toch is het KDO dat gevaarlijk wordt over de rechterkant en door een penalty zelfs op 4-5 komen in de 89^e minuut. Een kopbal van de keeper uit een corner gaat gelukkig voor ons naast en ook een vrije schietkans gaat hoog over, waarna diep in blessuretijd het slotakkoord voor VVC is en Félipe een zelf geforceerde penalty onberispelijk hard en hoog achter de goalie jaagt.

Nogmaals, een knotsgekke wedstrijd, die als decor van de plaatselijke “bokketocht” zeker niet misstond, al had de lokale bevolking waarschijnlijk op een andere uitkomst gehoopt. Daar kon VVC niet om malen, want de laatste strohalm is gepakt en de laatste 4 wedstrijden, te beginnen op 3 mei thuis tegen SCW, zullen moeten uitwijzen of het vege lijf in de nacompetitie nog gered kan worden. Een speciaal dankwoord weer, aan de vele trouwe supporters, die hun cluppie door weer en wind, dik en dun, goede en mindere tijden, altijd blijven steunen!

Maar eerst nog even twee weken vrij vanwege Pasen en Koningsdag en dan vol goede moed naar de laatste serie toewerken. Respectievelijk SCW thuis, Amstelveen en AMVJ uit en tenslotte AFC thuis op 24 mei en laten we dan hopen dat we na het slotfeest van dit seizoen, in ieder geval nog een toetje krijgen om degradatie te ontlopen.

Mooie dagen en hopelijk tot 3 mei aan de Montreallaan

Sportieve groet,
AJ